tag:blogger.com,1999:blog-5889167068041584200.post7854989162217486688..comments2023-04-06T04:36:36.496-07:00Comments on horns and tales: Avτίolokimhttp://www.blogger.com/profile/08080611213462208252noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-5889167068041584200.post-53344960283647165952013-09-28T14:54:55.841-07:002013-09-28T14:54:55.841-07:00Sleeping disorders
Δεν κατάφερα να κλείσω μάτι
Κα...Sleeping disorders<br /><br />Δεν κατάφερα να κλείσω μάτι<br />Κατά τα ξημερώματα, άκουγα βήματα<br />βρήκα ευτυχώς ένα παλιό σημείωμα που έλεγε πως δεν μπορούσα να βολέψω τις μεγάλες φτερούγες μου στον ύπνο, αυτό ήταν όλο (να ήτανε άραγε γραμμένο για εμένα;)<br />στα παραπετάσματα του παρελθόντος και του μέλλοντος, <br />μου αλάφρυνε το ψυχικό φορτίο το καλοκαίρι του Βιβάλντι που ερχόταν από κάτω, ένα πάτωμα πιο χαμηλά και 3 χρόνια πιο μπροστά απόσταση<br /> έκπτωτοι άγγελοι ξάφνου αναδύθηκαν πέραν από τις υπόνοιες καρκίνου<br />‘θα περάσει’, έλεγαν<br />το έλεγαν για όλους<br />τυφλοί στο δρόμο φαγώνονταν εποφθαλμιώντας να με διώξουν, έστω κι αν δε μίλαγαν για μένα απαραίτητα, αργά ή γρήγορα θα το έκαναν, γι’ αυτό κι απέφευγα τη γνωριμία τους, <br />‘πως έφτιαξαν έτσι τους δρόμους’ παραπονιόντουσαν, και μίλαγαν σαν καλοκουρδισμένα ρολόγια <br />άλλοι πάσχοντας από καταρράκτη (με εκείνο το θολό το γυάλινο μάτι όλο κατάρα), άλλοι αποσυρμένοι στο πρόωρο γήρας με χαλασμένες φωνές<br />-στ’ αλήθεια όταν συντριβώ, θα το θεωρήσουν δικαιοσύνη<br />επειδή αγάπησα<br /> <br />νότες <br />ν’ αλάφρυναν ανεκπλήρωτες αγκαλιές, τα υποτιθέμενα φιλιά και το κενό,<br />ναι, καμιά φορά ένιωθα πως ήμουν<br /> ‘πλήρης ημερών’<br />εγώ που δε στάθηκα τυχερός σε πρακτικά ζητήματα<br /><br />κι ορκίστηκα να μην ξαναγυρίσω πολλές φορές από τότε,<br />όσο ένα τσούρμο εγκάθετων έκανε αυτό που μπορούσε: να παραδέρνει στο κατόπι μου, σκιά στο μέτριο κόσμο τους<br />‘που θα πας, οι φίλοι θα σου δώσουν σάμπως να φας;’ φωνάζουν<br />Markoshttps://www.blogger.com/profile/01496574435595110662noreply@blogger.com