Στο χάσιμο

κόμποι

η σκέψη έχει κολλήσει

σαν παλιά πόρτα που χρειάζεται λάδωμα

αλλά βαριέσαι να βγεις απ'το σπίτι να αγοράσεις γράσο

προτιμάς να κάθεσαι διπλωμένος στο κρεβάτι σα φάκελος που δε θα ανοιχτεί ποτέ

βουλοκέρι το αίμα πήζει στο μέτωπο σου

ξεχάστηκες πενθώντας το χαμένο χρόνο

μα δεν είσαι δα και ο μοναδικός

"κανείς δε χάνεται"

η δυστυχία σου

γιατί εσύ δε θες να σε βρουν

ε - ε - ε - ε ρ χ ε τ α ι

Deja vu

κάμποσο καιρό πριν, ένας φίλος μου είχε μιλήσει για τους στίχους ενός κομματιού από τους pains. τότε μου είχαν ακουστεί πολύ μπανάλ. ο χρόνος, όμως, εκδικείται.
σήμερα, το έχω στο repeat και αισθάνομαι σαν ερωτευμένος έφηβος.

βγαίνω στον ήλιο να φωτοσυνθέσω.

* ίσως να μου έπεσε βαριά η σκορδαλιά.

Κάντο να φανεί σαν ατύχημα

Αυτοί οι Ιταλοί πάντα με εκπλήσσουν.
Και όπως λέει ένας από δαύτους:
 "Ιταλία δεν είναι μόνο ο Μπερλουσκόνι και ο Αντονιόνι. Έχουμε και πίτσα"

απορίας άξιο

 

                                                          Τα λάθη μας ,                                                                                                                                                                                                          

                                                           

                          

                                                          τα κάλλη μας   

                                                                                                                                             

                                                                  ;;;;

Ποστ πανκ

Ποστ παγίδα

ό,τι και αν πω θα ναι χαζορομαντικό. ας το παίξω μυστήριο.

ομολογία

Υπάρχουν φορές που οι ήχοι σου με συγκινούν.

                          
                              Έκανα μακροβούτι και βγήκα στην επιφάνεια.


          Μη κουράζεις τα μάτια σου.                    δε θα με βρεις.
          
                                                                                      Μ'αρέσει να αποκαλύπτομαι.



όχι σε σένα. Γενικά.
                                                  Να μου αποκαλύπτεσαι.

               άκου . Τα μάτια σου ήταν πάντα υγρά;



Αναρωτιέμαι.

 Ο ήχος της πόλης με συγκινεί.


                                 Γελοίο;       μην κοροϊδεύεις την άμυνα.  
      
                                                                            

Εδώ γύρω ήμουν.

                 Στα στενά.                  
                               δεν έφυγα.
                                        μια βόλτα πήγα.                                

                                                    
                                                                           Ο ήχος που κάνουν τα πινέλα σου με συγκινούν.
                  
 Πάλι ενέδωσα και διάβασα τη τελευταία λέξη του βιβλίου.

                                        
                                                            μη τα ρωτάς.
            
                            θα κάνω την κανέλα σελιδοδείκτη.

                                                      

Ημερολόγιο καταστρώματος

Μια βδομάδα μέσα σε αεροπλάνα, τρένα, λεωφορεία, βάρκες, βανάκια, λίμνες, ποτάμια, χιόνια, σοκάκια και έρχεσαι στα ίσια σου. Άλλος άνθρωπος, σου λέει. Δηλαδή, τσάμπα τα λεφτά στους ψυχολόγους, τα σπα και το αλκοόλ. Είναι πιο όμορφη η ζάλη των ταξιδιών και ο πόνος από το στρίμωγμα στο αμάξι. Έλα , μωρό μου, πέσε στα πόδια μου να κοιμηθείς και δε θα με πειράξει αν αφήσεις σαλάκι στο τζην μου. Είναι μαγικό πως κάθε φορά ξυπνάς ακριβώς τη στιγμή που κοντεύουμε να φτάσουμε στον προορισμό. Πάντα θα θαυμάζω τούτο το ένστικτο.