11/4/13

H τήξη τoυ πόνoυ


- είπα - δε θα ξαναμιλήσω

για την απώλεια
το θαύμα του πόνου την έκπληξη
ο ένας με(τά) τον άλλον
εδώ ο κόσμος καίγεται - σκέφτομαι - πιο σημαντικά είναι όλα τα υπόλοιπα
ο κόσμος πεινάει και φυλακίζεται

δε θα ξαναμιλήσω - ορκίστηκα -
μα η σιωπή ισούται με χίλιες ταφές
μαχαιριές
μη μιλάς
κάποιος βασανίζεται τώρα
κάποιος φυλακίζεται
να μη μιλάμε για τίποτα
-ιερά-
-υστερικά- να κρατάμε το στόμα κλειστό με τα δυο χέρια
να μην κυλήσει ούτε δάκρυ
ο πόνος δε νιώθεται
επιβεβαιώνεται
επιβεβαιώνει
σαν ανάμνηση πίσω στην πλάτη χτυπάει
όχι εγκεφαλικό
ανάμνηση ονόμασέ το
καμμιά υπομονή
καμιά συμπάθεια

- είπα - δε θα ξαναμιλήσω

μα δεν πάω άλλο
πρέπει
να θάψω έστω μια φορά να κάψω την πληγή
η πείνα ίσως να αντέχεται, το κρύο, η υγρασία, ο πονόδοντος
όμως
η λύπη - όχι -
προκαλεί ανάγκη
γεννάει λόγια 
στρώνει χαλί την πίεση πάνω στο στήθος και το πιέζει μέχρι να βγει ο πρώτος λυγμός

- είπα - δε θα ξαναμιλήσω

μα η σιωπή μονόδρομος στην απελπισία
Νόμιζα ότι δεν έχω χειρότερο από το να σε βλέπω δεμένο
Κλαίω τώρα πάνω από άδεια σχοινιά
δεν οδηγούν πουθενά
Βαρέθηκα τις εξηγήσεις 
Κατανοεί αυτός που θέλει
χωρίς λόγια
έτσι άπλα

- είπα - δε θα ξαναμιλήσω
θα τρέχω στους δρόμους 
να δίνω ψιλά στα πρεζάκια και να κοιμάμαι ήσυχη
να ξεχνάω 
να εξηγώ
να δίνω προσοχή στους ανασφαλείς φίλους 
επιβεβαίωση στους ανωφελείς γκόμενους
συμβουλές στους εγωκεντρικούς

σήμερα θα σου κάνω τράκα
- λέω - να δε θα καπνίσω μα πάντα το ανάβω
από συνήθεια
η μυρωδειά του καπνού σε φέρνει κοντά
όχι ότι σε αισθάνομαι και τέτοια
αυτά είναι για τους ανόητους
ή τους ανώμαλους

- λέμε - να πάμε κάποιο ταξίδι
να δούμε την Κούβα
να γίνουμε τουρίστες στην Αφρική 
να συλλυπηθούμε τους παθόντες
να συμπάσχουμε
να'χαμε να λέγαμε

Πόσους νεκρούς χωράει ένα αεροπλάνο
πόσα πτώματα μπορείς να στοιβάξεις στη θάλασσα?