horns and tales: ιστορίες του μπαρ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ιστορίες του μπαρ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

28/5/15

ανημπόριες

είπες

-Θα σου πω κάτι, αλλά μη το κάνεις ποιήμα.

-Εντάξει.

δεν άντεξα

ψιθύρισες

-Πες μου κάτι για σένα, μη το γράψεις.

-Εντάξει.

δε μπόρεσα

σιώπησες

-εντάξει.

σιώπησα και γω

17/7/13

Ακούγοντας τις εικόνες να λιώνουν στα χέρια
να φεύγουν
να έρχονται
και πάλι να γλιστρόυν στα πεζοδρόμια
όπου καθόμασταν τα βράδια
και αναλύαμε μια ανασφάλεια

Επιτρέποντας στις εικόνες να γαντζώνουν τον πόνο στην πλάτη
να καίνε
να σβήνουν
πληγές ανοιχτές
τρύπες στους δρόμους
όπου περπατήσαμε
βράδια άπειρα
και αναλύαμε μια επιθυμία

Κοιτάζοντας τις εικόνες να στρίβουν τη γωνία
να χύνονται σα μούχλα σε ολάκερη την πόλη
να ματώνουν
να ξεχειλώνουν

Γυρίζοντας στις εικόνες που έζησαν πριν από μας
στα μάτια των αναστημένων νεκρών
αναζητήσαμε άσυλο
στην ένωση με το παρελθόν
ένα βράδυ που ποτέ δεν ζήσαμε

πριν καν το καταλάβουμε

την ανάμνηση προσκυνήσαμε

21/5/13

To Tραγoύδι πoυ σβήvει

άκουσα ένα τραγούδι χθες
και
αναρωτιέμαι
πάντα στον ύπνο μου σε βλέπω να έρχεσαι από κάπου μακριά
αν το έχεις ακούσει και συ
μέσα στη θάλασσα της νύχτας
εκεί που κάποτε κολυμπήσαμε γυμνοί
και αθώοι
πίνοντας γλυκόξινο κρασί
και
τρεμοπαίζοντας σαν φθινοπωρινά φύλλα ξεχασμένα
στην άκρη του δρόμου

άκουσα ένα τραγούδι χθες
και
αναρωτήθηκα
πάντα σε φέρνω μπροστά μου γυμνό
όχι από πόθο ερωτικό ή λαγνεία
αν θα σου άρεσε να το ακούς
καθώς κατεβαίνεις δυο μικρά σκαλοπάτια
μέσα στη νύχτα της θάλασσας
εκεί που κάποτε περπατήσαμε ζωντανοί
και όμορφοι
βγάζοντας τα ρούχα μας αθόρυβα
και
τραγουδώντας μεθυσμένοι
στη άκρη του δρόμου

άκουσα ένα τραγούδι χθες
και
αναρωτήθηκα ποια μουσική ακούς τώρα

κάποιο παιδικό τραγούδι ίσως

καθώς ανεωαίνεις δύο μικρά σκαλοπάτια

και μπαίνεις στο άδειο σαλόνι καρφώνοντας

τα μάτια μου

σφυριά

στο τοίχο

καθώς στεκόμαστε στην άκρη του δρόμου

σα δυο φύλλα ξένα
φθινοπωρινά

περιμένοντας το λεωφορείο να περάσει ξυστά

να επιβεβαιώσει μια κάποια ύπαρξη

~~το τραγούδι που άκουσα χθες~~
και πάντα θα σε ανασταίνει
σα χίλιους χριστούς
δεν είχε ήλιους
μια τεράστια δυνατή παύση

όλοι κρύβουμε εκρηκτικα
τη μικρή μας ύλη
τα αρχέγονα μυστικά

ποιο τραγούδι άκουσες χθες;
εγώ κρατάω τις πληγές
και τα τραγούδια
χωρίς ικανοποίηση
ατελείωτα βράδια
αλκοολικά
μπορεί να ταν και ψέμματα

cLICK IT!

15/4/12

An old post

12/4/12

A vegan post

Don't ask yourself

Just eat it

(or cLICK IT!)

30/3/12

A hungry post

My love,

I saw you the other night at the bar

You look happy and naïve

I don’t remember when you became a memory

I don’t know where you found the time to destroy your mirror truth

I was always too busy for all that staff

You look so ugly and not mine

You said you will always be mine

But I am against the idea of property

So I chose to hate you

Next time we will be 80 years old

I will be taller

And

You

You will have a name

17/8/11

Φεύγοντας

Πάντα φεύγω με ψηλά το κεφάλι
και κοιτάω ψηλά
Πάντα σκοντάφτω σε μια πέτρα που δεν είδα
Τουλάχιστον οι άλλοι νομίζουν πως κλαίω επειδή έπεσα
Θυμάμαι το μπαμπά μιας φίλης που έλεγε πάντα ότι οι σωστές κοπέλες πρέπει όταν περπατούν να κοιτάνε ψηλά
και να μην καμπουριάζουν
Να κοιτάνε ψηλά
και να μην καμπουριάζουν
Έχω μια φίλη που σκοντάφτει πάντα
σκοντάφτει πάντα και παντού
Έχω και μια άλλη φίλη που βλέπει στον ύπνο της ότι πετάει
Και μια άλλη που θέλει να πετάξει αυγά αλλά δε το κάνει γιατί είναι προκατειλημένη
Είναι και αυτή η Σάρα που καθώς περπατάει κλαίει γιατί ο κόσμος είναι άσχημος και θλιβερός
όταν περπατάει κλαίει
Είναι και το πείσμα μου που με χωρίζει από πολλά και από πολλούς
Δε μου επιτρέπει να βάζω τελείες
Έχω και ένα φίλο που κάνει όλο τον κόσμο να περπατά χορεύοντας
να περπατά χορεύοντας
Είναι και κάτι άνθρωποι χωρίς όνομα που τους συναντώ κάθε φορά που περπατώ
και που χορεύω
Και που όταν φεύγω και σκοντάφτω και κλαίω είναι πάντα εκεί
Χειροκροτούν
χειροκροτούν
Ακόμα είναι και κάτι πεταχτά "γειά" καθώς περπατάω
και κάτι κερασμένα σφηνάκια
Είναι αυτοί που μου έμαθαν να περπατώ
Και αυτός που με βοηθάει ακόμα και μου ρίχνει και καμιά σπρωξιά όταν κολλάω
όταν κολλάω
Για αυτούς που περπάτησαν για λίγο μαζί μου ούτε λόγος
εισιτήρια είναι
εισιτήρια είναι
Φεύγοντας δε θα κοιτάω ψηλά
θα έχω το κεφάλι γυρισμένο προς τα πίσω
και ύστερα από λίγο θα κοιτάω από ψηλά
Τον κόσμο μου να περπατά

11/6/11

Falo gallego

Τα μάτια μου σήμερα κράτησα κλειστά

ένα ολόκληρο πρωινό

μουντό, γεμάτο υγρασία

και ομολογώ

πως για κλάσματα του δευτερολέπτου ένιωσα όπως τα πρωινά στο σπίτι του πέμπτου ορόφου

με εκείνη την ακούραστη θέα

μόνιμη η εικόνα του καθεδρικού

και η μυρωδιά του αβοκάντο

Νόμιζα θα μείνω εκεί για πάντα

και δε φοβήθηκα ούτε στιγμή

Ομολογώ ότι έφυγα.

μου πήρε χρόνια να αποδεχτώ την έξοδο

και να μπορέσω να επαναφέρω την εικόνα χωρίς τύψεις

να κρατήσω τα μάτια κλειστά και να μυρίσω το αέναο τραγούδι της βροχής

να κόψω το χέρι μου και να μη λυπηθώ

να χάσω κάθε ευκαιρία και τελικά να αγαπήσω το κρύο

Να μαι κλέφτης, αλκοολικός, ναρκομανής, ανάπηρος, τυφλός

μα να μαι εκεί

να μη φοβάμαι τίποτα και να αγκαλιάζω το χρόνο με στοργή

η μέρα να διαρκεί χρόνια

Σήμερα άνοιξα την πληγή

με τα δυο χέρια

κράτησα καλά τα μάτια κλειστά και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ορκίζομαι πως αισθάνθηκα την υγρασία και άκουσα κάποιον να φωνάζει από το παράθυρο "Mikaela ilegal"

23/5/11

(από)καθήλωση

ο φόβος
ο χρόνος
οι καθηλωτικές σου εκράσεις
οι απροσδόκητες σου εκφάνσεις
οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα σου
είναι τόσο ξένες
που με τρομάζουν.

18/5/11

είχα χρόνια να περπατήσω σε αυτό το δρόμο
κανά αιώνα..
μπορεί και να ταν χθες..
οι ήχοι του με φόβισαν.
όταν βγήκα από το αυτοκίνητο έφτυσα τις ρόδες
από κεκτημένη ταχύτητα
και από μίσος
και θλίψη
για αυτούς που μου πήραν ύπουλα κάθε θέληση για προσπάθεια.
για μένα, που την έδωσα έτσι απλόχερα
και που υπέκυψα στα σημεία
στίξης
και στα σημαινόμενα.
και που σνομπάρω πλέον
ακόμα και εμένα
τον ίδιο.
γιατί πρώτα απ' όλα το μίσος είναι εμου του ιδίου.
έφτυσα
τη ρόδα
και γέλασα γιατί ήξερα ότι στην επόμενη ζωή θα περνάω τον ίδιο δρόμο.
θα μαι σκουλήκι,θα με σέρνει η ίδια ρόδα.
δημοπρασία μεγάλη.
κοιμάσαι, ξυπνά και αυτή συνεχίζεται.
έχεις πει στο διπλανό να σε σκουντάει κάθε φορά που συμβαίνει κάτι αξιοπρόσεκτο.
πάντα θαυμάζω όσους κρατούν τα μάτια τους ανοιχτά.
και δε τα τρεμοπαίζουν ούε στιγμή.
εμένα κλείνουν
δυστυχώς
στο δευτερόλεπτο.
ειρωνεία;
με το ένα, με το δύο, με το τρία!
πότε ξέχασα να προσπαθώ;και πότε
κατοχυρώθηκε η θέληση μου;
η προσπάθεια
μεγάλη λέξη
και δύσκολη
έχει συνώνυμα;
αντώνυμα:
επίθετο;
τόπος διαμονής;
το τίποτα

2/5/11

massage the message

Παράλληλα κείμενα

Δε θα μπορέσω να λύσω ποτέ μαθηματικά. Το πρόβλημα είναι ότι δε μπορώ να αποδεχτώ τα δεδομένα. Τι πάει να πει έχεις τόσα, βγάζεις τόσα, πόσα σου μένουν; Τι πάει να πει αν α=2 και γ=1 και α+β=γ τότε β=? ; Ξέρεις κάτι; Δε δίνω δεκάρα. Τα δεδομένα μου θέλω να τα φτιάχνω εγώ, όχι να μου τα δίνουν έτοιμα και να μου ζητούν να λύσω το πρόβλημα. Δε θα τα καταφέρω ποτέ στα μαθηματικά. Τι πάει να πει "τα πράγματα είναι απλά, 1+1=2" ;;; Όχι ότι δε το πιστεύω. Απλά, δε μπορώ να το πάρω απόφαση.

29/4/11

massage the message

Αποφάσεις

όσο η εικόνα σου χτυπάει απροσδόκητα στο στέρνο μου

και υγραίνει ανυποψίαστα τα μάτια μου,

όσο κρατάς μια αόρατη κλωστή που οδηγεί τα βήματα μου

και μου αφαιρείς κάθε ικανότητα αυτοδιάθεσης

θα δηλώνω αγνωστικιστής

μα θα μαι ειδωλολάτρης,

θα δηλώνω επαναστάτης

μα θα μαι ρομαντικός , αδύναμος

θα σκηνοθετώ την ευτυχία

μα θα μαι κακός ηθοποιός,

θα δηλώνω αισιόδοξος

μα θα μαι κακός ψεύτης,

όσο πλέκω την εικόνα σου με λέξεις

θα αντιπαθώ τον εαυτό μου-

-δε θα τον κάνω παρέα

11/4/11

This is not a lovesong

ξινό κρασί

συμπιεσμένη ευγένεια

και ύστερα τί;

περπατάω σε δρόμος επικίνδυνους

για να έρθω να σε βρω

στις μύτες των ποδιών μου

μην ακουστούν τα ψέμματα

εδώ και χρόνια ντύνομαι με το ίδιο φουστάνι

μήπως σε συναντήσω

αν σε δω δε θα μιλήσω

μα θα κρατήσω την εικόνα σου

τροφή

να 'χω να συνεχίσω

το βλέμμα σου στο βλέμμα μου

πονάει η συνάντηση

δεν είναι αστείο

φωτιά στις κάμερες, στα αφεντικά

φωτιά στους δούλους και στις πόρνες

που με κάνουν να βολεύω την ανάσα μου

κρυφά

στις τύψεις μου φωτιά

και στην ελπίδα

στην ομορφιά του αύριο

φωτιά σε εκείνη τη φωτογραφία που με κρατάει ζωντανη

φωτιά στη μάνα μου που δεν έχει υπομονή

και τη σιχαίνομαι τη λέξη αυτή

στην οικογένεια
που θρέφει όλο μου το μίσος

στην υποταγή

ποιον να κατηγορήσω

τον εαυτό μου συνήθισα να μισώ
και αυτό δε φτάνει

7/4/11

επιρρεπής

Τρεις ώρες όρθιος, μπροστά από την βιτρίνα με τα παγωτά.

Μετά από ώριμη σκέψη (ή παρόρμηση, δεν έχει πλέον σημασία), πείθεις τον εαυτό σου πως η καραμέλα είναι το ιδανικό για σένα.

Πόσο τυχερός αισθάνεσαι που επιτέλους βρήκες αυτό που ήθελες

Α, συγνώμη κύριος, η καραμέλα μόλις μας τελείωσε.

Γυρίζεις σπίτι με άδεια χέρια.

Δεν είναι ότι θα σε χάλαγε ένα σπέσιαλ με τριπλή σοκολάτα.

Είναι ότι σπατάλησες τρεις αιώνες μέσα στο κωλομάγαζο και τελικά προλάβαν άλλοι.

Μπακ (απ)

Νόμιζα πως η σιωπή φέρνει τη λήθη.

Ίσως..

Σίγουρα, όμως, δηλώνει μια κάποια ενοχή που δεν έχει διέξοδο και δένεται κόμπος στο στέρνο.

Ένας πόνος αμυδρός, παρατεταμένος. Ξεθωριάζει, μα δε σβήνει ποτέ.

Μαθαίνεις πως είναι να παίρνεις το λεωφορείο πάντα λυπημένος.

Μαθαίνεις και άλλα πολλά ώσπου γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Νέο μοντέλο, εξελιγμένο και πιο ανθεκτικό...ή επιρρεπές.

Κρίσεις αμνησίας, άγχους, θλίψης, ευτυχίας.

Κρίσεις για άλλους.

Κρίνεις ινα μην προλάβεις να σε κρίνεις.

Κρίνα στα μαλλιά σου για να κρύβουν την ασχήμια.

Κατηγορείς το στομάχι που σε σφίγγει, σε διπλώνει στα δύο. Έτσι, χωρίς λόγο (;). Σαν κακομαθημένο, εκδικητικό κωλόπαιδο που δε τρώει το φαί του επειδή δε το αφήνουν να πάει στο πάρτυ.

Και εσύ εκεί. Στη σιωπή.

Εξάλλου, ξέρεις πως τα λόγια ελάχιστα διαρκούν

δεν αρκούν.

Ψάχνεις να βρεις ποια στο καλό είναι αυτά τα μικρά και ασήμαντα πράγματα στα οποία κρύβεται η ευτυχία. Δε μπορεί, για να το λένε όλοι, έτσι θα 'ναι. Αισθάνεσαι προβληματικός και πλεονέκτης. Απ' την άλλη, δεν είναι ότι ζητάς τα πολλά. Είναι ότι ζητάς τα παράλογα.

Αλήθεια;

Δηλητηριασμένα σκουλήκια σε αγκαλιάζουν τις νύχτες.

Μη μασάς.

Θα πνιγείς.

5/4/11

Κάπως έτσι

Α! ΠΡΟΣ (Ε)ΜΕΝΑ!

Δε μπορώ να αντισταθώ στα κλισέ περί άνοιξης.. Με τόσο ήλιο, βέβαια, έχω γίνει και εγώ φυτό. Καμία σκέψη στο συρτάρι. Η φαντασία έχει πάρει άδεια μετά αποδοχών και την έκανε κάπου στο Περού. Καλύτερα. Από μακριά και αγαπημένοι. Αν συνεχίζαμε λίγο ακόμα τη συνεργασία μας, θα πάθαινα έμφραγμα ή κατάθλιψη. Μέχρι να επιστρέψει θα σκέφτομαι μόνο κύματα, λιβάδια και παγωτά βανίλια (τόσο κλισέ λέμε!). Ελπίζω μόνο να μου φέρει κανά μαγνητάκι από τα duty free.

Σύμφωνα με το Brecht, πρώτα πρέπει να χορτάσω. Ύστερα, βλέπουμε..!