This is not a lovesong

ξινό κρασί

συμπιεσμένη ευγένεια

και ύστερα τί;

περπατάω σε δρόμος επικίνδυνους

για να έρθω να σε βρω

στις μύτες των ποδιών μου 

μην ακουστούν τα ψέμματα

εδώ και χρόνια ντύνομαι με το ίδιο φουστάνι

μήπως σε συναντήσω

αν σε δω δε θα μιλήσω

μα θα κρατήσω την εικόνα σου

τροφή

να 'χω να συνεχίσω

το βλέμμα σου στο βλέμμα μου

πονάει η συνάντηση

δεν είναι αστείο

φωτιά στις κάμερες, στα αφεντικά

φωτιά στους δούλους και στις πόρνες 

που με κάνουν να βολεύω την ανάσα μου 

κρυφά

στις τύψεις μου φωτιά

και στην ελπίδα

στην ομορφιά του αύριο

φωτιά σε εκείνη τη φωτογραφία που με κρατάει ζωντανη

φωτιά στη μάνα μου που δεν έχει υπομονή

και τη σιχαίνομαι τη λέξη αυτή

στην οικογένεια
που θρέφει όλο μου το μίσος

στην υποταγή

ποιον να κατηγορήσω

τον εαυτό μου συνήθισα να μισώ
και αυτό δε φτάνει