είχα χρόνια να περπατήσω σε αυτό το δρόμο
κανά αιώνα..
μπορεί και να ταν χθες..
οι ήχοι του με φόβισαν.
όταν βγήκα από το αυτοκίνητο έφτυσα τις ρόδες
από κεκτημένη ταχύτητα
και από μίσος
και θλίψη
για αυτούς που μου πήραν ύπουλα κάθε θέληση για προσπάθεια.
για μένα, που την έδωσα έτσι απλόχερα
και που υπέκυψα στα σημεία
στίξης
και στα σημαινόμενα.
και που σνομπάρω πλέον
ακόμα και εμένα
τον ίδιο.
γιατί πρώτα απ' όλα το μίσος είναι εμου του ιδίου.
έφτυσα
τη ρόδα
και γέλασα γιατί ήξερα ότι στην επόμενη ζωή θα περνάω τον ίδιο δρόμο.
θα μαι σκουλήκι,θα με σέρνει η ίδια ρόδα.
δημοπρασία μεγάλη.
κοιμάσαι, ξυπνά και αυτή συνεχίζεται.
έχεις πει στο διπλανό να σε σκουντάει κάθε φορά που συμβαίνει κάτι αξιοπρόσεκτο.
πάντα θαυμάζω όσους κρατούν τα μάτια τους ανοιχτά.
και δε τα τρεμοπαίζουν ούε στιγμή.
εμένα κλείνουν
δυστυχώς
στο δευτερόλεπτο.
ειρωνεία;
με το ένα, με το δύο, με το τρία!
πότε ξέχασα να προσπαθώ;και πότε
κατοχυρώθηκε η θέληση μου;
η προσπάθεια
μεγάλη λέξη
και δύσκολη
έχει συνώνυμα;
αντώνυμα:
επίθετο;
τόπος διαμονής;
το τίποτα
