Το λίγο

Είμαστε τυχεροί που μπορούμε να κάνουμε τις επιθυμίες μας λέξεις.
Γιατί οι πράξεις είναι δύσκολες
και χρονοβόρες.
Όταν  γράφουμε χωρίς περιστροφές και διορθώσεις

με παιδικότητα όταν λέμε αυτά που οι άλλοι δε μπορούν

 και ποτέ να μην τελειώνουμε γιατί πάντα κάτι περισσεύει. 

Είμαστε τυχεροί, σου λέω, που κάνουμε τις λέξεις μας επιθυμίες απραγματοποίητες
γιατί έτσι ονειρευόμαστε
μια πραγματικότητα άλλη,
ανέμελα σαν κοιμόμαστε
 φωτίζονται οι αναιρέσεις
και οι προθέσεις μας να ναι πάντα αγνές
σαν προσπαθούμε.
Στο βουητό του κόσμου ετούτου λάμπουν οι εξαιρέσεις.
Μας δίνουν έμπνευση
τα πρωινά να γράφουμε, να νοσταλγούμε.
Να μιλάμε σιγά και να κοιτάμε,
όταν οι λέξεις βγαίνουν από μέσα μας και γίνονται ξένες.
Είμαστε τυχεροί γιατί οι Τετάρτες αυτού του κόσμου συνεχίζονται πέρα από μας
Γλιστρούν από τα χέρια μας και γίνονται εικόνες
Απλώνονται σα σεντόνια στο χρόνο και μας σκεπάζουν ανιδιοτελώς
τον πόνο να αντέχουμε
Στο κρύο ξυπόλητοι σαν βγαίνουμε
να ακούμε τις Τετάρτες να μιλούν
να τις ακολουθούμε.