Καμιά φορά αναρωτιέσαι. Ανοίγεις τα μάτια, μπαινοβγαίνεις στο δωμάτιο. Γίνεσαι κανονικός. Βγαίνεις από το σπίτι. Μπαίνεις στο τρένο. Βγάζεις τα ακουστηκά. Μπαίνεις στη μουσική. Βγάζεις το βιβλίο. Μπαίνεις σε μια ιστορία αλλά ζαλίζεσαι και βγαίνεις. Από την ιστορία. Και το τρένο. Αναρωτιέσαι πού θα πας. Μπαίνεις στον πιο σύντομο δρόμο. Βγαίνεις έξω από τα ρούχα σου. Μπαίνεις, όμως, στο μυαλό των περαστικών και δίνεις άλλοθι. Αναρωτιέσαι. Βγαίνεις με κόκκινο στο δρόμο. Ευκαιρία. Μπαίνεις στη ζεστασιά των υποχρεώσεων. Βγάζεις κάθε ενοχλητική σκέψη από το κεφάλι. Μπαίνεις σε σέηφ μόουντ. Βγαίνεις για τσιγάρο. Κρυώνεις. Ξαναμπαίνεις. Μπαίνεις στη σκέψη του τί έχεις ανάγκη. Ζαλίζεσαι. Βγαίνεις. Από την ιστορία. Βγάζεις συμπεράσματα. Αναρωτιέσαι. Είναι όλα δικά σου. Όχι; Βάζεις ετικέτες. Τιμές, προσφορές, σωστό, λάθος. Βγάζεις ένα πιστόλι. Αναρωτιέσαι. Το ξαναβάζεις μέσα. Μπαίνεις σε μια ντουλάπα. Κοιμάσαι. Βγάζεις κραυγές. Βγάζεις εμετούς, θεούς καιέρωτες. Μπαίνεις στη σκέψη ότι είσαι πάλι οχτώ χρονών. Νομίζεις πως χορεύεις. Νομίζεις. Μπαίνεις στα παπούτσια σου. Πας να σηκωθείς. Πας να βγεις. Αισθάνεσαι άβολα. Στα παπούτσια, όχι στη ντουλάπα. Κοιμάσαι. Αναρωτιέσαι. Κλείνεις τα μάτια. Καμιά φορά αναρωτιέσαι.
vagmood.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφή