Περνάνε οι μέρες σα σκυλιά από μπροστά μας
και οι φίλοι λένε πάμε, αργήσαμε
ξερνάς
και δε θα ξαναπιεις ποτέ στη ζωή σου
και στη μαμά σου είπες ότι το πακέτο είναι του φίλου
λάθος παρέες μικρέ μου,
φόρα γυαλιά
και πιάσε τα γράμματα
να μορφωθείς
να πας μπροστά
και οι φίλοι να γίνουνε εχθροί σου
γιατί μόνο ποδόσφαιρο ήθελαν να παίζουν στην αλάνα
εσένα σε είχαν για να τρέχεις να πιάνεις τη μπάλα
και τώρα που μεγάλωσες την έκανες πισίνα
να πνίξεις την ενοχή σου
και οι φίλοι λένε πάμε, αργήσαμε
ξερνάς
και δε θα ξαναπιεις ποτέ στη ζωή σου
και στη μαμά σου είπες ότι το πακέτο είναι του φίλου
λάθος παρέες μικρέ μου,
φόρα γυαλιά
και πιάσε τα γράμματα
να μορφωθείς
να πας μπροστά
και οι φίλοι να γίνουνε εχθροί σου
γιατί μόνο ποδόσφαιρο ήθελαν να παίζουν στην αλάνα
εσένα σε είχαν για να τρέχεις να πιάνεις τη μπάλα
και τώρα που μεγάλωσες την έκανες πισίνα
να πνίξεις την ενοχή σου
γεια :D
ΑπάντησηΔιαγραφήγεια! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκοκτέηλ πάρτυ και ειρωνεία/κόντρα σ'όλες τις τραυματικές παιδικές ηλικίες/γιατί ΕΤΣΙ μεγαλώσαμε και όχι στις αλάνες (αλλά ούτε και στους δρόμους που λέει το αυτοκόλλητο στο σέλας)
ΑπάντησηΔιαγραφήδε ξέρω για σένα αλλά εγώ στην αλάνα μεγάλωσα. και στο δρόμο. θυμάμαι, όλες οι γιαγιάδες έβγαζαν τις πλαστικές καρέκλες στο πεζοδρόμιο και κάθονταν έξω όλο το απόγευμα. Εγώ ήμουν πια μεγάλη ("πρώτη γυμνασίου πάει το παιδί, ολόκληρη γυναίκα") και μπορούσα να τριγυρνάω σε όποια γειτονιά ήθελα, να πάω μέχρι τον Πειραιά και να γυρίσω. Χωρίς να ρωτήσω. Και όταν γύριζα από το πιάνο, έκανα παράκαμψη για να δω αν ανάβει το φως στο δωμάτιο του Γ. Το βράδυ ξάπλωνα δίπλα στ τρένο.Τσαφ τσουφ. Κάτω από το μαξιλάρι είχε πάντα καραμέλες και το δωμάτιο μύριζε πορτοκάλι. Τα καλοκαίρια ντυνόταν ναυτάκι. Αυτό ήταν αγάπη νομίζω. Και κάθε Αύγουστο τουρνουά βόλλευ στην αλάνα, βόλτα στο ποταμάκι και μετά παγωτό στο Μπούμπη. Τα μεσημέρια μαζεύαμε σύκα με τη σάρα και το απόγευμα καβούρια. Τα πρώτα τα τρώγαμε, τα δεύτερα τα ρίχναμε πάλι πίσω στη θάλασσα και παίζαμε μαζί τους κυνηγητό. Τι μου θύμισες, αλήθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=ZuyeZmxN88I&feature=channel_video_title
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν είμαι μονάχα αυτός που βλέπεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις
δεν είμαι μόνο αυτός που θα’ πρεπε να μάθεις.
Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου κάπου τη χρωστάω
αν σ’ αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου
σ’ αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι,
αν σου μιλήσει μια λέξη μου
σου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι -
Θ’ αναγνωρίσεις τ’ άλλα κορμιά που πλάθουν το δικό μου;
Θα βρείς τις πατημασιές μου μες σε μυριάδες χνάρια;
Θα ξεχωρίσεις την κίνησή μου μες τη ροή του πλήθους;
Είμαι κι ότι έχω υπάρξει και πια δεν είμαι -
τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες
πράξεις, οι πεθαμένες σκέψεις
γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουν στο αίμα μου.
Είμαι ο,τι δεν έχω γίνει ακόμα -
μέσα μου σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος.
Είμαι ό,τι πρέπει να γίνω-
γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν.
Μη με γυρέψεις αλλού
μονάχα εδώ να με γυρέψεις
μόνο σε μένα
patrikios tade efh!
Να με γυρέψεις στη γωνία του σπιτιού σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τοίχο που κάποτε είχες γράψει το όνομά σου
Είμαι εγώ εκείνος που για μια στιγμή αγάπησες
Εκείνος που συγχώρησεις
Είμαι αυτός που βλέπεις
Πάντα παρών μέσα στις σιωπές των άλλων
Αναθεσπίζομαι κάθε φορά που σε συναντώ
Και ακολουθώ κάποιο κανόνα
Τα πρέπει και τα όχι είναι ο καθρέφτης μου
Μια αναπαράσταση
Το είδωλο
Είμαι
Τάδε έφη αυτόματος τηλεφωνητής