τίποτα επί

θέλω να γράψω ένα τσιτάτο μεγάλο 2 μέτρα χωρίς τελείες κόμματα και

θέλω να πω μια ιστορία μέσα σε δύο λέξεις

θέλω σκοτώσω την υποτακτική και  την κάνω σούπα,  πάνε κάτω όλες οι ευχές και οι αισιοδοξίες

θέλω να απλώσεις το χέρι και όχι απλά να λες πως με χρειάζεσαι

θέλω αυτή η φωνή που με κρατάει άγρυπνο όλη νύχτα να σκάσει

στον ύπνο μου καθάριζα μπανιέρες

μη νομίζεις ότι έκλαιγα. όχιι αντιπερισπασμό προσπαθούσα να κάνω.
όταν πετούσα πέτρες νόμιζα πως ήμουν λογικός

είμαι υπό ύπνωση εδώ και σαράντα χρόνια

τα υπόλοιπα τα πέρασα κορνάροντας

θέλω να σταματήσει όλος ο κόσμος και να γυρίσει μια στιγμή να με κοιτάξει. όχι δεκαπέντε λεπτά. μια στιγμή.

μετά θα προσπαθήσω να θυμηθώ τί έκνανα την προυηγούμενη βδομάδα τέτοια ώρα και θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι το 500.

όλα είναι θέμα στυλ και υστεροφημίας. α χα?