Support your λókαλς #8

http://sincetimeband.com/

Γραφείo τελετώv

Στο δρόμο μου 

                                                                                                                                                   ή στον ύπνο μου

συνάντησα ένα γραφείο τελετών

έλεγε

μέσα στις μυρωδιές

τα δεντρα

τα ακατοίκητα δέντρα της Αθήνας

βρήκα ανθρώπους να μιλούν με το σκοτάδι

έλεγε 

εσείς που προχωράτε τώρα

πνιγήτε με την ανάσα σας

τέλειώνετε

γραφείο τελετών

οι άυπνοι

εσείς

οι είλωτες

φώναζε

κάποιες πραγματικότητες παράλληλες                                  κάποια όνειρα ίσως

που οι στίχοι δε τις εναρμονίζουν

προς χάριν κάποιας ωραιοποίησης

δυτικής πάντα                                                   στο χάρτη

οι τελετές

οι μυσταγωγίες

χάνουν κάθε νόημα στο πέταγμα μιας μύγας

είμαστε όλοι ποιητές

όσοι κάνουμε ορθογραφικά λάθη

ένας χορός

μια κίνηση

ένα ξόρκι

ένας στίχος

εξαντλήσαμε τα αποθέματα

και μας έμειναν οι εποικοδομητικές ιδέες

αναζητούμε το τι

οι θόρυβοι της πόλης                                           οι τρομαχτικοί

οι νάρκισσοι

οι ομορφιές

η αδικία

περνούν ανάμεσά μας

σα

θρόισμα

ένα γραφείο τελετών σαν όλα τ'άλλα

έλαμπε χαμηλά στο πεζοδρόμιο

θα μπορούσε να'ναι υφάσματα, επιδιορθώσεις, είδη δώρων

μα

ήταν τελετές

ούτε βαφτίσια

ούτε γάμοι

μόνο ο θάνατος

 η τελετή 

η μέγιστη

με δική της, προσωπική πινακίδα

λαμπερή

ανάμεσα στα δέντρα τα ακατοίκητα

μια λάμψη

εγώ

το

άτομο

το 

μοναδικό

μια τελετή 

γιορτάστε με

ανάμεσα στην πραγματικότητα

 και το εμπόρευμα 

μια τελετουργία

μυστική

μυσταγωγική

και άλλες τόσες λέξεις όμορφες

καμία λάμψη

μέσα μας

καμία γνώση

μόνο

φωτεινές επιγραφές

και μυρωδιές ίσως

ονόματα

και

θρήνοι

νεοδαμώδεις  

ίσως

να

νικούσαμε

μα

αρνηθηκαμε 

την

 ιστορία 

μας

και παραμείναμε 

ε

ι

λ

ω

τ

ε

ς

φοβάται να το πει

Avτίo

Ακούγοντας τις εικόνες να λιώνουν στα χέρια
να φεύγουν
να έρχονται
και πάλι να γλιστρόυν στα πεζοδρόμια
όπου καθόμασταν τα βράδια
και αναλύαμε μια ανασφάλεια

Επιτρέποντας στις εικόνες να γαντζώνουν τον πόνο στην πλάτη 
να καίνε
να σβήνουν
πληγές ανοιχτές
τρύπες στους δρόμους
όπου περπατήσαμε
βράδια άπειρα
και αναλύαμε μια επιθυμία

Κοιτάζοντας τις εικόνες να στρίβουν τη γωνία
να χύνονται σα μούχλα σε ολάκερη την πόλη
να ματώνουν
να ξεχειλώνουν


Γυρίζοντας στις εικόνες που έζησαν πριν από μας
στα μάτια των αναστημένων νεκρών
αναζητήσαμε άσυλο
στην ένωση με το παρελθόν
ένα βράδυ που ποτέ δεν ζήσαμε

πριν καν το καταλάβουμε

την ανάμνηση προσκυνήσαμε