Στο δρόμο μου
ή στον ύπνο μου
συνάντησα ένα γραφείο τελετών
έλεγε
μέσα στις μυρωδιές
τα δεντρα
τα ακατοίκητα δέντρα της Αθήνας
βρήκα ανθρώπους να μιλούν με το σκοτάδι
έλεγε
εσείς που προχωράτε τώρα
πνιγήτε με την ανάσα σας
τέλειώνετε
γραφείο τελετών
οι άυπνοι
εσείς
οι είλωτες
φώναζε
κάποιες πραγματικότητες παράλληλες κάποια όνειρα ίσως
που οι στίχοι δε τις εναρμονίζουν
προς χάριν κάποιας ωραιοποίησης
δυτικής πάντα στο χάρτη
οι τελετές
οι μυσταγωγίες
χάνουν κάθε νόημα στο πέταγμα μιας μύγας
είμαστε όλοι ποιητές
ένας χορός
μια κίνηση
ένα ξόρκι
ένας στίχος
εξαντλήσαμε τα αποθέματα
και μας έμειναν οι εποικοδομητικές ιδέες
αναζητούμε το τι
οι θόρυβοι της πόλης οι τρομαχτικοί
οι νάρκισσοι
οι ομορφιές
η αδικία
περνούν ανάμεσά μας
σα
θρόισμα
ένα γραφείο τελετών σαν όλα τ'άλλα
έλαμπε χαμηλά στο πεζοδρόμιο
θα μπορούσε να'ναι υφάσματα, επιδιορθώσεις, είδη δώρων
μα
ήταν τελετές
ούτε βαφτίσια
ούτε γάμοι
μόνο ο θάνατος
η τελετή
η μέγιστη
με δική της, προσωπική πινακίδα
λαμπερή
ανάμεσα στα δέντρα τα ακατοίκητα
μια λάμψη
εγώ
το
άτομο
το
μοναδικό
μια τελετή
γιορτάστε με
ανάμεσα στην πραγματικότητα
και το εμπόρευμα
μια τελετουργία
μυστική
μυσταγωγική
και άλλες τόσες λέξεις όμορφες
καμία λάμψη
μέσα μας
καμία γνώση
μόνο
φωτεινές επιγραφές
και μυρωδιές ίσως
ονόματα
και
θρήνοι
νεοδαμώδεις
ίσως
να
νικούσαμε
μα
αρνηθηκαμε
την
ιστορία
μας
και παραμείναμε
ε
ι
λ
ω
τ
ε
ς
φοβάται να το πει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
your smoke in my face