A G.D. Post

"Σε σχέση με το «φυσικό» και το κατασκευασμένο περιβάλλον, το ρυθμό αύξησης των γεννήσεων, τη βιολογία, την παραγωγή, την «τρέλα», η επιλογή δε θα είναι ανάμεσα στη γιορτή και τη δυστυχία αλλά – συνειδητά και σε κάθε σταυροδρόμι – ανάμεσα σε ένα πλήθος από ευτυχείς ή καταστροφικές δυνατότητες, σχετικά επιδιορθώσιμες, από τη μια πλευρά και την εκμηδένιση από την άλλη."* 

Γράμμα στον φαντασιακό αναγνώστη

Αγαπημένεμου,

έχω καιρό να σου γράψω...
Φοβόμουν βλέπεις το θέαμα..
φοβόμουν  πως ό,τι και αν έλεγα θα επιβεβαίωνε την ήττα μου
ή τη δική σου
σ'αυτές
κοιτώ κάθε μέρα το ημερολόγιο
ξέρω τι κάνεις
τι κάνω?
εγώ?
εδώ?

Η λείπη( απτ'τη λύπη και το λείπω) μου σφίγγει τα δόντια
σα τα σίδερα που φορούν οι έφηβοι
-το λάβαρο της αισιοδοξίας
ότι κάποτε θα χαμογελούν αγόγγυστα, χωρίς ντροπή-
Μου σπάει το κρανίο στα τέσσερα
Λογική
Λογικ
Λογι
Λογ

Ο λόγος βγαίνει μόνο σαν ανασφάλεια και πόνος

Γλυκέμου,
δε σου γράφω πια γράμματα
οι περιπέτειες τελειώσαν
ας μας αφήσουν ήσυχους
μια στιγμή
το θεμαμα της γέννησης
της ζωής
η ντομάτα που διαστέλλεται
και χάσκει "Νίκη"
το θέαμα του θανάτου
της τελείωσης
οι σχέσεις που στίβω με δύναμη
γιατί ανυπομονώ να σκοτώσω κάθετί που με καταλαβαίνει

θέλω να μείνω μόνος
να αναλογιστώ

την ήττα μου?
να αναδιαρθρώσω 
το λόγο μου?
το θέαμα της αποτυχίας
το είπε και ο ντεμπορ θυμάσαι?

(θέλω να γεμίσω εχθρούς ή ψέμματα?)

το είπε και ο φουερμπαχ, Αγαπημένεμου,
είσαι ό,τι πιο ιερό έχω
η ψευδαίσθηση ότι λαμβάνεις τα ανωφελή μου μηνύματα
ότι φυλάς κρυμένες τις αποσπασματικές μου εικόνες
και με σώζεις από κάθε διάσπαση με την πραγματικότητα

η λείπη σα τα σίδερα που φορούν οι έφηβοι
μου σφιγγει το στόμα
μου σπάει κάθε κρανίο σκέψης

συμπεριφορές υπνωτικές

κρανίου τόπος

κρανίου πόνος

κρανίου φόβος

αν η εικόνα σου είναι η αφαίρεση
τότε εγώ είμαι η εξαίρεση
όχι λόγω ρίμας
λόγω (ω)ριμότητας

μακάρι να ερχόσουν μαζί μου σε εκείνο το έργο
θα βλέπαμε τον κόσμο μαζί
θα έβλεπες ό,τι βλέπω
και αν γινόμουν μπάλα
τότε ας με άφηνες εκεί να με δοξάζουν τα πλήθη
θα μου άξιζεΌπου υπάρχει ανεξάρτητη αναπαράσταση, το θέαμα συγκροτείται εκ νέου.  * 

Γλυκέμου,

συγχώρεσε με

για την επιπολαίοτητα, τη δειλία και την άγνοια

Δε θα σμιξουμε ποτέ

πια

γι'αυτο

η εικόνα σου 

καίγεται

υπωτίζει τις συμπεριφορές μου*

Μια εξειδανικευμένη διαμεσολάβηση*

τί θα λέγες, τί θα λεγα και ούτω καθ'εξής


Αγαπημενεμου,
μείνε λίγο ακόμα στο υαλό μου
ενίσχυσε την υποψία διαλόγου
ανασυγκρότησε
νοηματοδότησε
το έργο μου
τις χαμένες μου ώρες μπροστά σε οθόνες

Γλυκέμου,

τα μάτια σου στάζουν

Μολύνθηκες και σύ

μόλυνση

φλυαρίες 

συγχύσεις

ματαιώσεις

*ΓΚ.Ντ.