Εδώ και μέρες προσπαθώ να αποφασίσω αν μου αρέσει ή με εκνευρίζει. Αν θα το πρότεινα στη σάρα ή αν το σνομπάρω. Τα πράγματα είναι απλά και ίσως έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε. Ένας γυμνός λαιμός είναι πιο όμορφος από ένα φορτωμένο με πέρλες. Αν αύριο ξυπνήσω με hangover θα το ακούσω ευχαρίστως. Δε θα πονέσει. Και η μάνα μου από πίσω θα το βρει γουστόζικο, δε θα μου πει να το χαμηλώσω και θα συνοδεύει με ήχους στυλ "γκλιν, γκλιν, γκλαν , γουορκ ααααουτ".

massage the message

Αποφάσεις

όσο η εικόνα σου χτυπάει απροσδόκητα στο στέρνο μου

και υγραίνει ανυποψίαστα τα μάτια μου,

όσο κρατάς μια αόρατη κλωστή που οδηγεί τα βήματα μου

και μου αφαιρείς κάθε ικανότητα αυτοδιάθεσης

θα δηλώνω αγνωστικιστής

μα θα μαι ειδωλολάτρης,

θα δηλώνω επαναστάτης

μα θα μαι ρομαντικός ,                                                                                           αδύναμος 

θα σκηνοθετώ την ευτυχία

μα θα μαι κακός ηθοποιός,

θα δηλώνω αισιόδοξος

μα θα μαι κακός ψεύτης,

όσο πλέκω την εικόνα σου με λέξεις

θα αντιπαθώ τον εαυτό μου-

-δε θα τον κάνω παρέα

This is not a lovesong

ξινό κρασί

συμπιεσμένη ευγένεια

και ύστερα τί;

περπατάω σε δρόμος επικίνδυνους

για να έρθω να σε βρω

στις μύτες των ποδιών μου 

μην ακουστούν τα ψέμματα

εδώ και χρόνια ντύνομαι με το ίδιο φουστάνι

μήπως σε συναντήσω

αν σε δω δε θα μιλήσω

μα θα κρατήσω την εικόνα σου

τροφή

να 'χω να συνεχίσω

το βλέμμα σου στο βλέμμα μου

πονάει η συνάντηση

δεν είναι αστείο

φωτιά στις κάμερες, στα αφεντικά

φωτιά στους δούλους και στις πόρνες 

που με κάνουν να βολεύω την ανάσα μου 

κρυφά

στις τύψεις μου φωτιά

και στην ελπίδα

στην ομορφιά του αύριο

φωτιά σε εκείνη τη φωτογραφία που με κρατάει ζωντανη

φωτιά στη μάνα μου που δεν έχει υπομονή

και τη σιχαίνομαι τη λέξη αυτή

στην οικογένεια
που θρέφει όλο μου το μίσος

στην υποταγή

ποιον να κατηγορήσω

τον εαυτό μου συνήθισα να μισώ
και αυτό δε φτάνει

Support your λόκαλς #4

Χαμένα κορμιά,
Εκεί που το δήθεν το βάζει στα πόδια.

επιρρεπής

Τρεις ώρες όρθιος, μπροστά από την βιτρίνα με τα παγωτά.

Μετά από ώριμη σκέψη (ή παρόρμηση, δεν έχει πλέον σημασία), πείθεις τον εαυτό σου πως η καραμέλα είναι το ιδανικό για σένα.

Πόσο τυχερός αισθάνεσαι που επιτέλους βρήκες αυτό που ήθελες

Α, συγνώμη κύριος, η καραμέλα μόλις μας τελείωσε.

Γυρίζεις σπίτι με άδεια χέρια.

Δεν είναι ότι θα σε χάλαγε ένα σπέσιαλ με τριπλή σοκολάτα.

Είναι ότι σπατάλησες τρεις αιώνες μέσα στο κωλομάγαζο και τελικά προλάβαν άλλοι.

Μπακ (απ)

Νόμιζα πως η σιωπή φέρνει τη λήθη.

Ίσως..

Σίγουρα, όμως, δηλώνει μια κάποια ενοχή που δεν έχει διέξοδο και δένεται κόμπος στο στέρνο.

Ένας πόνος αμυδρός, παρατεταμένος. Ξεθωριάζει, μα δε σβήνει ποτέ. 

Μαθαίνεις πως είναι να παίρνεις το λεωφορείο πάντα λυπημένος. 

Μαθαίνεις και άλλα πολλά ώσπου γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Νέο μοντέλο, εξελιγμένο και πιο ανθεκτικό...ή επιρρεπές.

Κρίσεις αμνησίας, άγχους, θλίψης, ευτυχίας.

Κρίσεις για άλλους.

Κρίνεις ινα μην προλάβεις να σε κρίνεις.

Κρίνα στα μαλλιά σου για να κρύβουν την ασχήμια.

 Κατηγορείς το στομάχι που σε σφίγγει, σε διπλώνει στα δύο. Έτσι, χωρίς λόγο (;). Σαν κακομαθημένο, εκδικητικό κωλόπαιδο που δε τρώει το φαί του επειδή δε το αφήνουν να πάει στο πάρτυ. 

Και εσύ εκεί. Στη σιωπή.

Εξάλλου, ξέρεις πως τα λόγια ελάχιστα διαρκούν

 δεν αρκούν.

 Ψάχνεις να βρεις ποια στο καλό είναι αυτά τα μικρά και ασήμαντα πράγματα στα οποία κρύβεται η ευτυχία. Δε μπορεί, για να το λένε όλοι, έτσι θα 'ναι. Αισθάνεσαι προβληματικός και πλεονέκτης. Απ' την άλλη, δεν είναι ότι ζητάς τα πολλά. Είναι ότι ζητάς τα παράλογα. 

Αλήθεια;

Δηλητηριασμένα σκουλήκια σε αγκαλιάζουν τις νύχτες. 

Μη μασάς. 

Θα πνιγείς. 

Κάπως έτσι

Α! ΠΡΟΣ (Ε)ΜΕΝΑ!

Δε μπορώ να αντισταθώ στα κλισέ περί άνοιξης.. Με τόσο ήλιο, βέβαια, έχω γίνει και εγώ φυτό. Καμία σκέψη στο συρτάρι. Η φαντασία έχει πάρει άδεια μετά αποδοχών και την έκανε κάπου στο Περού. Καλύτερα. Από μακριά και αγαπημένοι. Αν συνεχίζαμε λίγο ακόμα τη συνεργασία μας, θα πάθαινα έμφραγμα ή κατάθλιψη. Μέχρι να επιστρέψει θα σκέφτομαι μόνο κύματα, λιβάδια και παγωτά βανίλια (τόσο κλισέ λέμε!). Ελπίζω μόνο να μου φέρει κανά μαγνητάκι από τα duty free.

Σύμφωνα με το Brecht,  πρώτα πρέπει  να χορτάσω. Ύστερα, βλέπουμε..!