Λόλα

Την παρατηρούσα όλο το βράδυ,
στη γωνία του μπαρ

να κάθεται μόνη

σαν κλειστή παπαρούνα

το σκοτάδι δε τη τρομάζει

μα βουλιάζει, λέει, στη μπύρα
 γιατί μόνο εκεί βρίσκει το φως

και ουρλιάζει

από μέσα της πάντα

ο χρόνος αφρίζει στο ποτήρι
γίνεται το μαξιλάρι της
και ο μόνος της φίλος.
Όλα τα άλλα πονάνε.