Τίτλοι αρχής

///Και κάπου εκεί, δια-σχίζοντας τη Μάγχη, αναρωτιέται γιατί δε του έρχεται κανά καλό στιχάκι στο μυαλό.
Έστω, να πει κάτι χαζορομαντικό.
Ακούει μόνο βιολοντσέλο και κοντραμπάσο.
Αναρωτιέται για τη τύχη ή τη μοίρα.
Λέξεις άγνωστες - ως τώρα- με ημερομηνία λήξης.
Αν ήταν ζωγράφος θα έφτιαχνε τον πιο όμορφο πίνακα.
Μα οι εικόνες τρέχουν γρήγορα και δεν προλαβαίνει να τις αποτυπώσει και
έχει μάθει να  εκτιμά την ομορφιά ως ανάμνηση
Τρώει το μήλο λαίμαργα γιατί ξέρει ότι  τα δόντια σαπίζουν.
Σχόλιο πάνω στο σχόλιο.
Αφήνει τη σκέψη ελεύθερη μα τίποτα σπουδαίο δε του φέρνει πίσω.
Τα χαρτιά παραμένουν λευκά
και τα τετράδια κενά.
Μόνο στο αδιέξοδο βρίσκει τοίχο να ζωγραφίσει.
Και νευριάζει που μόνο όταν πονάει το στομάχι, εκείνος βρίσκει τη δύναμη να Φανταστεί. Και δημιουργεί. Σα φάρμακο να καταπίνει τα λόγια.
Γιατί είναι πολύ εγωιστής για να δεχτεί τα ρέστα
 Παραπλανά το χρόνο
Μεταμορφώνεται σε άδειο βαγόνι.
 Εξαναγκασμένη έμπνευση.
Υπόδουλος στον πόνο
Το παρόν σκηνοθετεί τις κινήσεις του
Σβήνει κάθε ανάγκη για μεταφορές και παρομοιώσεις.
Δεν είναι ρεαλιστής αλλά ευάλωτος

Μέσα στον ύπνο του η ανάγκη σε τίτλους
Διορατικότητα
Ετοιμότητα
Πληρότητα