Μια μικρή σπουδή στο άγχος.
Με τα μάτια ανοιχτά τις τελευταίες 32 ώρες.
Οι σκέψεις ανεμίζουν.
Σωστά και λάθη.
Τα πνευμόνια κλείνουν,
Στουμπώνουν για την ακρίβεια.
Οι ώρες χύνονται στο νιπτήρα μαζί με τους κρύους καφέδες.
Τα τασάκια γεμίζουν παράλληλα με τις σελίδες των τετραδίων.
Η φωνή κλείνει με το δέκατο άνοιγμα του βιβλίου.
Ο χειμώνας ήρθε μαζί με τις εκζαμινέησιον ντήτεηλσ (sic),
Και τη στιγμή που πας να σκάσεις σα μπαλόνι, το φιλοσοφείς και αρχίζεις να πετάς μακριά από όσους κρατούν πινέζα. Έτσι, για σπάσιμο.
Ω!Γλυκές εξετάσεις, τι όμορφα που περνάμε εδώ στην εξοχή,
ντρίνκιν ήνγκλισ τη.
Μόνο φωνητικά με ρήαλ μπριτισ άξεντ. Για πράκτισ.
Mpaloni flying far away from those who kratane pineza. I liked that. A lot.
ΑπάντησηΔιαγραφήIts very important, as you said!
ΑπάντησηΔιαγραφήμην κρατάς καρφίτσες κοντά σε μπαλόνια που σε κάνουν χαρούμενο
ΑπάντησηΔιαγραφήμην κρατάς μπαλόνια κοντά σε καρφίτσες που σε θέλουν στο έδαφος
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δεκέμβρης του 1903
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι' αν περνώ, όποιαν ιδέα κι' αν λέγω.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
χαίρομαι που ένα τόσο ανάλαφρο post αποτελεί έμπνευση τύπου Καβάφη :S χεχε
ΑπάντησηΔιαγραφή!το παρακάτω είναι εντελώς άσχετο απλά πρέπει να το γράψω κάπου ΤΩΡΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή------------------------------------------
καιρό είχες .. κάθε φορά πονάει αλλά να τώρα ακούστηκε ο γδούπος στον πάτο
στήσιμο στον τοίχο κανονικά και πυρ(ρρρρρρρρ)
στομάχι=μίξερ
ευτυχώς έχω μπαλκόνι
ξέρεις
βγαίνω ξερνάω
και το πρωί πηγαίνω καθαρίζω
καλή φάση;
βασικά...τι στο διάολο?μετατοπίζεται ο πόνος?
πρώτα στομάχι και τώρα μήτρα?